Wondverpleegkundige
Van verzorgende naar wondverpleegkundige
Als je Cindy ontmoet, voel je meteen dat zij helemaal op haar plek is bij Calidus. Al ruim twaalf jaar zet ze zich met hart en ziel in voor de cliënten. “Ik begon ooit als verzorgende,” vertelt ze. “Maar ik wilde iets anders. Dat werd wondverpleegkunde. De opleiding mocht ik via de organisatie doen, die kans heb ik met beide handen aangepakt!”
Groeien en opbloeien
Cindy begon ooit op niveau 3, maar voelde al snel dat ze zich verder wilde ontwikkelen. “Mijn man zei: ‘Waarom doe je geen niveau 4? Dan kun je meer kanten op.’” En zo begon het balletje te rollen. Met steun van Calidus startte ze de opleiding tot verpleegkundige. “Maar toen ik eenmaal klaar was, stond ik nog steeds de hele tijd aan het bed. En dat was het gewoon niet voor mij.”
Toen kwam er een vacature voorbij: wondverpleegkundige gezocht. Een functie op niveau 5. “Ik dacht: ik probeer het gewoon. En ik werd aangenomen! Opnieuw een opleiding via de organisatie en zo rolde ik dit werk in. Inmiddels ben ik alweer bijna zes jaar wondverpleegkundige, met héél veel plezier.”
Een warme organisatie met een goed team
Cindy maakte de overstap van een grotere organisatie naar Calidus. “Daar voelde het op een gegeven moment niet meer menselijk. Hier voelde het meteen anders. Kleinschaliger, persoonlijker. Ik begon in november, en kreeg met Sinterklaas meteen een zakje schuimpjes. Dat had ik nog nooit meegemaakt!”
Ook nu, jaren later, voelt Cindy nog steeds die warme sfeer. “Het is groter geworden, maar de leidinggevenden doen nog steeds hun best om het persoonlijk te houden. En ik heb écht een fijn team. We vullen elkaar aan, hebben dingen voor elkaar over, helpen elkaar. Dat is zo belangrijk."
En dat team? Dat is ook op een bijzondere manier gevormd. Toen Cindy een nieuwe collega mocht aannemen, zat daar ineens Sylvia tussen, met wie ze ooit samen de opleiding deed. “En later mochten we samen nóg een collega aannemen. En wie kwam daar de kamer binnen? Bianca! Die zat óók bij ons in de klas. Dat is toch hilarisch?”
Geen wond is hetzelfde
Het werk als wondverpleegkundige is allesbehalve eentonig. “Mensen denken soms dat we alleen wondjes verzorgen, maar het is zóveel meer dan dat. We krijgen aanvragen van huisartsen, ziekenhuizen of andere zorginstanties. Dan gaan we op pad, bekijken de wond, doen een anamnese en maken een behandelplan. Vaak overleggen we met de huisarts, maar meestal vertrouwen ze op onze kennis en kunde.”
Ook geven Cindy en haar collega’s scholing op locatie. “De kennis over wondzorg is soms echt beperkt. Wij delen die kennis graag, vaak gewoon aan het bed. Dat noemen we bedside teaching.”
Qua locatie is geen werkdag hetzelfde. “Soms rijd ik van Enkhuizen naar Medemblik, dan weer naar Hoorn of Andijk. Heel West-Friesland door! Ja, ik zit veel in de auto, maar ik hou van autorijden. De afwisseling vind ik heerlijk. Ik word juist blij van zo’n dynamische functie.”
Dankbaarheid als drijvende kracht
Wat haar werk zo bijzonder maakt? Cindy hoeft er geen seconde over na te denken. “De dankbaarheid van cliënten. Soms al omdat je gewoon even komt kijken naar een wond waar ze zich zorgen over maken.”
Samen met het team, andere betrokken zorgmedewerkers én de cliënt zelf, gaat ze aan de slag om de wond zo snel mogelijk te laten genezen. “En als die wond dan heelt… ja, dat is zó mooi. Daar doen we het voor.”
Op haar plek
Wat het werken bij Calidus voor Cindy zo waardevol maakt, is de combinatie van mensen helpen, samenwerken in een warm team én de kans om te blijven leren. “Want als je werkgever je ondersteunt om te groeien in je vak, dan zit je goed. Ik zit hier op m’n plek.”