In het op dementie gespecialiseerde woonzorgcentrum St. Nicolaas in Enkhuizen woont Nel de Knecht. Een krachtige vrouw met een leven vol beweging en verbinding. Als je met haar praat, straalt haar liefde voor sport en mensen nog steeds door in haar woorden.
Een leven in beweging
Nel groeide op in Zoetermeer en begon al op jonge leeftijd met turnen. Niet zomaar een beetje, maar op topsportniveau. “Ik was zesde van héél Nederland,” vertelt ze trots. Turnen was haar grote passie, en ze genoot van de sport en de discipline die daarbij hoorde. Maar het leven bestond niet alleen uit turnen. Nel werkte ook als huishoudelijke hulp en zorgde voor kinderen. “Ik heb altijd hard gewerkt,” zegt ze nuchter. Sociaal werk, want ze is dol op mensen.
Naast het turnen was ook haar gezin een belangrijk onderdeel van haar leven. Ze was ruim veertig jaar getrouwd met haar man, die ze leerde kennen via de sport. “Hij voetbalde, ik turnde. We hebben samen dan ook een heel bewogen leven gehad,” vertelt ze met een glimlach. Samen maakten ze mooie herinneringen, verbonden in hun liefde; voor elkaar én voor sport. Twee warme harten die op hetzelfde ritme door het leven bewogen.
Van Zoetermeer naar Enkhuizen
Naarmate de jaren verstreken, werd verhuizen naar een zorglocatie onvermijdelijk. Haar dochter speelde een grote rol bij de keuze van de locatie. “Zij kreeg een vriend in Enkhuizen en ging bij hem wonen. Zo ben ik hier uiteindelijk terecht gekomen,” legt Nel uit. Hoewel Enkhuizen een fijne plek is, blijft Zoetermeer in haar hart. “Dit is niet mijn échte thuis, Zoetermeer is mijn plekje," legt ze rustig uit. "Maar ik voel me hier inmiddels ook helemaal thuis,” vult ze tevreden aan.
En dat is te zien. Nel doet actief mee aan het dagelijks leven en de activiteiten in het woonzorgcentrum. Ze houdt van gym, puzzelen, spelletjes - alles eigenlijk wel. Zolang ze maar lekker bezig kan blijven. “Als er iets te doen is dan ben ik erbij,” zegt ze enthousiast. Voor haar is het belangrijk om betrokken te blijven en niet stil te zitten.
Een tevreden mens
Haar verzorgers zien Nel als een vriendelijke en sociale vrouw. “Ze houdt van gezelschap en een praatje. Ze doet bijna overal aan mee,” vertelt een van de begeleiders. Ook haar dochters blijven betrokken: de ene woont verder weg en kan daardoor iets minder vaak komen, maar de andere bezoekt haar met een fijne vaste regelmaat.
Hoewel haar sportverleden haar nu lichamelijke klachten bezorgt, ziet Nel het alleen maar positief. Ze kijkt met voldoening terug op haar leven en de herinneringen die ze heeft gemaakt. “Je moet het toch maar doen,” zegt ze. En dat heeft ze zeker gedaan.
In St. Nicolaas is Nel misschien niet meer in Zoetermeer, maar ze heeft wel een plek gevonden waar ze zich thuis voelt, omringd door zorgzame mensen, nieuwe vriendschappen en genoeg leuke dingen om te doen. Haar leven nog altijd vol beweging en verbinding.